O co chodzi w Gospodarstwie Permakulturowym?

Gospodarstwo Permakulturowe – co to właściwie jest?

Definicji mniejszego gospodarstwa rolnego może być wiele, ale generalnie jest to mikro farma – dom otoczony ziemią. Celem gospodarza jest zapewnienie samowystarczalnego życia lub przynajmniej ograniczenie do pewnego stopnia zależności od zewnętrznych źródeł pożywienia i energii. Otoczenie domostwa nie musi być wiejskie, ponieważ podmiejskie domy z dostępem do niektórych gruntów oferują również wspaniałe możliwości uprawy żywności, hodowli zwierząt, takich jak drób, króliki lub kozy karłowate, oraz prowadzenie bardziej zrównoważonego życia.

Gospodarstwo permakulturowe jest dokładnie tym i nie tylko. Stworzenie siedliska/gospodartwa permakulturowego oznacza stosowanie zasad permakultury (obserwacja i interakcja z naturą; ujęcie i zatrzymanie energii; uzyskiwanie plonów; stosowanie samoregulacji i akceptowanie informacji zwrotnych; wykorzystanie i wartościowanie źródeł odnawialnych; brak odpadów; projektowanie od wzorów po szczegóły; integrowanie ponad segregowaniem; stosowanie mniejszych i wolniejszych rozwiązań, wykorzystywanie i docenienie bioróżnorodności; wykorzystywanie krawędzi i docenienie granic w krajobrazie; kreatywne wykorzystywanie i reakcja na zmiany).

W praktyce oznacza to, że żadne rozmieszczenie jakiejkolwiek struktury, ogrodu, sadu permakulturowego, budynków czy stodoły nie może być przypadkowe. Obserwacja ziemi i sił natury powinna pomóc w mapowaniu lokalizacji pożądanych budynków i funkcji, aby zmniejszyć obciążenie pracą, a systemy stały się odporne. Specyficzny mikroklimat można również stworzyć, sadząc drzewa, aby pomóc innym gatunkom lepiej rosnąć lub chronić ochronić budynki przed zimnem i ciepłem.

Każda forma energii, taka jak słońce, wiatr czy woda, może być wychwytywana i magazynowana. Na przykład możesz użyć panele słoneczne lub małą turbinę wiatrową, aby wykorzystać odnawialną energię elektryczną lub zaprojektować swój dom w taki sposób, aby w zimie móc odbierać ciepło słoneczne, zmniejszając lub eliminując uzależnienie od paliw. Można też ująć i przechowywać wodę. Na przykład dach może gromadzić wodę deszczową i kierować ją do zbiorników na wodę do picia lub do nawadniania. W zależności od cech twojej ziemi, możesz również skierować wodę deszczową do stawu i dalej skierować ją do sadu lub ogrodów. Istnieje nieskończona liczba rozwiązań, ale co najważniejsze, powinny one być mądre w ich wdrażaniu i przynosić korzyści całemu systemowi w taki sposób, aby jego utrzymanie nie wymagało wiele pracy.

Kiedy coś pójdzie nie tak, zrób krok do tyłu i napraw problemy. Bądź także otwarty na różne rozwiązania i pomysły pochodzące z różnych źródeł.

Gospodarze permakultury wykorzystują tyle zasobów, ile mogą, z korzyścią dla systemów żywnościowych i szerszego ekosystemu. Możesz uprościć prace ogrodowe i zaoszczędzić czas, stosując ściółkę z opadłych liści, ścinek trawy, siana zmniejszając potrzebę pielenia. Inną zaletą ściółki jest to, że rozkłada się, dodaje składniki odżywcze do gleby i pomaga zatrzymać wilgoć. Niektóre drzewa (wiążące azot) można przycinać, a przycięty zielony materiał można dodać do ściółki, wzbogacając glebę w azot. Tak samo jest z roślinami strączkowymi (najbardziej popularne są groch i fasola), których zielony materiał można rozdrobnić i pozostawić na grządce po zakończeniu sezonu produkcyjnego. Innym sposobem na pozyskiwanie surowców jest umożliwienie roślinom nadmiernej dojrzałości, a następnie zebranie z nich nasion i wykorzystanie ich w następnym sezonie sadzenia.

Gospodartwo Permakulturowe podzielone jest również na strefy, które służą określonym celom. Najbliżej domu powinny znajdować się ogrody ziołowe i warzywne. Dalej kurnik i jadalny ogród leśny. Dalej od domu mogą znajdować się gatunki drewna opałowego i pastwiska do wypasu zwierząt. Określone strefy mogą również pełnić pożądane funkcje, takie jak osłona przeciwwiatrowa (zmniejszenie ilości wiatru docierającego do określonych obszarów Twojej nieruchomości) lub osłona przeciwpożarowa (gatunki mniej podatne na pożary).

Jeśli chodzi o pasące się zwierzęta, powinny znajdować się na wyznaczonych działkach, które nie są duże. Zamiast więc mieć duże pastwiska i rzadziej przemieszczać zwierzęta, mielibyśmy mniejsze pastwiska i częstsze zmiany pastwisk. Zapobiega to nadmiernemu zagęszczeniu gleby przez zwierzęta i umożliwia szybszy odrost gatunków pastwiskowych na każdym obszarze.

Inną świetną techniką jest uprawa roślin pastewnych między rzędami drzew i wypasanie zwierząt, o ile ich teren jest ogrodzony. Skraj sadu permakulturowego może być korzystny dla wszystkich gatunków zwierząt, dając im cień.

Integracja różnych elementów może stworzyć symbiotyczną relację korzystną dla wszystkich. Na przykład opadłe kasztany lub jabłka sadu permakulturowego mogą nakarmić zwierzęta takie jak świnie lub kury bedącymi w ogrodzeniu przez odpowiedni czas, nawożąc glebę. Kury lub kaczki przebywające w pobliżu ogrodu warzywnego mogą „wyczyścić” grządki po zakończeniu sezonu sadzenia i wzbogacić glebę swoim obornikiem. Efektem końcowym są szczęśliwe zwierzęta i mniejszy nakład pracy dla ludzi.

Bioóżnorodność to kolejny ważny czynnik i pisałam o tym na blogu o sadzie permakulturowym. Zasadniczo bioróżnorodność sprawia, że system jest bardziej odporny.

Niektóre z powyższych zasad permakultury zostały omówione bardziej szczegółowo niż inne, ale ten post daje wyobrażenie o tym, jak możesz odnieść sukces w stworzeniu gospodarstwa, które wytrzyma zmiany, trudne warunki pogodowe i zapewni Ci pierwszorzędne plony uprawiane w harmonii z naturą przy pomocy zwierząt mających dostęp do pięknych obszarów Twojego gospodartwa. W istocie rzeczy, raj na Ziemi.